MYMAP.UCOZ.COM

                ის, რაც ვიცოდი:

                1996 წლის ზაფხულში სოფელში ხმა გავრცელდა, დოესში კაცი დაწვეს ცოცხლადო. ამბობდნენ, რომ ამ კაცმა მეზობლის ბავშვი გააუპატიურა და ამიტომო. იმასაც ამბობდნენ, რომ ცეცხლის მოკიდების წინ დასცინეს: -სიკვდილის წინ ბოლო სურვილი თქვი და შეგისრულებთო. მან კი უპასუხა, -ჩემი რძალი (ძმის ცოლი) მომატყ.....ნეთო.  ისიც მახსოვს, ამ კაცის თანატოლი ჩემი თანასოფლელი კაცები ამბობდნენ, კარგი ბიჭი იყო და რა მოუვიდაო.

 

                                                         ის, რაც იყო

     30 ივნისს ბეგლარ ბეგლარაშვილი და მისი ბათუმელი მეგობარი ოლეგ ბერიანიძე სოფელ დოესიდან ქალაქ კასპში ჩავიდნენ. ბანკიდან კრედიტის გამოტანას იმ ხანად გამგეობის, საბჭოს, პოლიციის და ათასი ვინმეს თუ რამეს ნებართვა სჭირდებოდა. ბეგლარმა და მისმა მეგობარმაც მოიარეს ეს დაწესებულებები. მერე, სადღაც წაიქეიფეს და სოფელში დაბრუნდნენ. სახლამდე, ალბათ ,ორასიოდე მეტრი იქნებოდა დარჩენილი, რომ მეგობრები პოლიციის თანამშრომლებმა გააჩერეს, ბეგლარს უთხრეს, რომ კასპის პოლიციის განყოფილებაში უნდა გაჰყოლოდა, ჩასვეს მანქანაში და წაიყვანეს. ოლეგ ბერიძე კი ბეგლარის ძმასთან, სერგო ბეგლარაშვილთან მივიდა და მომხდარი შეატყობინა.

   ორიოდე საათის შემდეგ ბეგლარის დედა თამარ ბეგლარაშვილი და მეუღლე ლელა გიორგაშვილი კასპის პოლიციის შენობაში მივიდნენ, სამორიგეოში შევიდნენ და ბეგლართან გამოლაპარაკება მოახერხეს დროებითი დაკავების საკნის გისოსებს მიღმა.

    გაირკვა, რომ ბეგლარმა ჯერ კიდევ არ იცოდა, რისთვის იყო დაკავებული და სთხოვა პოლიციის უფროსთან გაერკვიათ. 

    პოლიციის უფროსის, ლექსო ხაჩიძის კაბინეტი მეორე სართულზე მდებარეობდა.  ქალბატონ თამარს და ლელას კიბეზე უფროსის მოადგილე ალიკა პაპინაშვილი შეხვდა. ქალბატონმა თამარმა სთხოვა პაპინაშვილს აეხსნა, რატომ იყო დაკავებული ბეგლარი.  პაპინაშვილი ამის საპასუხოდ გაცოფებული მივარდა ქალბატონ თამარს და ცემა დაუწყო. 62 წლის ქალს კედელზე არტყმევინა. ქალმა გონება დაკარგა და კიბეზე დავარდა. პაპინაშვილმა მისი ცემა ფეხებით განაგრძო და თან დაჰყვიროდა -შენი შვილი ,,დასაწველია“  და დაიწვება კიდეცო. ქალბატონი თამარის გონზე მოსაყვანად სასწრაფო დახმარების გამოძახება გახდა აუცილებელი.

 აქედან ბეგლარის დედა და მეუღლე კასპის პროკურატურაში მივიდნენ ბეგლარის დაკავების მიზეზის გასარკვევად. კასპის რაიონის პროკურორი ლევან გზირიშვილი ადგილზე არ დახვდათ. შენობაში პროკურორის თანაშემწე ტარიელ გეჯაძე ნახეს. გეჟაძემ უთხრა, რომ ბეგლარი მისივე მეზობლის, 16 წლის ინგა აბრამიძის გაუპატიურების გამო იყო დაკავებული და მანაც პაპინაშვილის სიტყვები გაიმეორა, -,,დასაწველია“ შენი შვილიო. ბრალდების მოსმენისას ლელა გიორგაშვილმა თავი ვერ შეიკავა, გეჯაძეს ხელი გაარტყა და სრულიად დარწმუნებულმა უთხრა, ბეგლარი ამას არ გააკეთებდაო.

   ამავე დღეს სოფლის საკრებულოს თავმჯდომარემ (გამგებელმა) გივი ტურაშვილმა სოფლის საბჭოს შენობაში მოსახლეობა მოიხმო. კრებას სათავეში გელა ბარჯაძე, ტარიელ ხორბალაძე და ინგა აბრამიძის ნათლია, კასპის გამომძიებელი გოდერძი (ნუკრი) ხორბალაძე ედგნენ. მოთავეებმა სოფელს შეატყობინეს, რომ ბეგლარმა ასეთი რამ ჩაიდინა და მისი ოჯახის სოფლიდან გაძევებას მოითხოვდნენ.

    მეორე დღეს, 1 ივლისს ლელა გიორგაშვილმა კასპის პროკურატურაში მიიტანა ცნობა, რომელიც რესპუბლიკური საავადმყოფოს უროლოგიის განყოფილების ექიმ შოთა ლაბაძის მიერ იყო გაცემული. ცნობის თანახმად შოთა ლაბაძე 1993 წლიდან მკურნალობდა ბეგლარ ბეგლარაშვილს იმის გამო, რომ მას აფხაზეთის ომში მიღებული ჭრილობის გამო სექსუალური ურთიერთობა არ შეეძლო. ამის გამო ბეგლარმა რამოდენიმეჯერ თვითმკვლელობა სცადა.

     პოლიცია ამტკიცებდა, რომ ინგა აბრამიძეს ექსპერტიზა ჩაუტარდა და მისი გაუპატიურება დადასტურდა. თუმცა ექსპერტიზის დასკვნის ქაღალდი არსად ჩანდა. 

 ლელა გოგონასთან მივიდა სახლში. გოგონა ამბობდა, რომ ბეგლარმა მართლაც იძალადა მასზე და ყელზე მიყენებული დალურჯებული ნათითურები და სისხლჩაქცევებიც აჩვენა. 

       ბეგლარი გოგონასთან დაპირისპირებას მოითხოვდა მაგრამ ამის საშუალებას არ აძლევდნენ.

        33 წლის ბეგლარ ბეგლარაშვილს ბრალად საქართველოს სისხლის სამართლის 117-ე მუხლი (გაუპატიერება) წაუყენეს. საქმეს კი ინგა აბრამიძის ნათლია, გოდერძი ხორბალაძე იძიებდა.სოფლის საბჭოს შენობაში ყოველდღიურად იკრიბებოდა მოსახლეობა და ახალ-ახალ მოთხოვნებს აყენებდა. მოთავენი ახლა ბეგლარაშვილების სახლის დაწვას ითხოვდნენ.

       3 ივლისს ბეგლარის მეუღლესთან ბეგლარის ნათესავი სულიკო თაბუკაშვილი მივიდა. თაბუკაშვილი კასპის პოლიციაში მუშაობდა და ბეგლარის დაკავების დღეს შვებულებაში გავიდა თუ გაუშვეს.

     თაბუკაშვილმა აცნობა, რომ გამომძიებელი გოდერძი ხორბალაძე და სოფლის გამგებელი გივი ტურაშვილი ხალხს აბუნტებდნენ ისევ და ბეგლარის პოლიციიდან წამოყვანას და მის ცოცხლად დაწვას აპირებდნენ. თაბუკაშვილმა ურჩია  ლელას, კასპში ჩასულიყო, პოლიციის უფროსი და რაიონის გამგებელი ენახა და ბეგლარის თბილისში, ციხეში გადაყვანა მოეთხოვა. 

    იმავე დღეს ლელა გიორგაშვილი და დედა თამარ ბეგლარაშვილი კასპის გამგებელთან, ირაკლი ბოჭორიძესთან მივიდნენ. გამგებლის კაბინეტში შეხვედრას კასპის პროკურორი ლევან გზირიშვილი, პროკურორის თანაშემწე ტარიელ გეჯაძე, პოლიციის უფროსი ლექსო ხაჩიძე, პოლიციის უფროსის მოადგილე ალიკა პაპინაშვილი და თავად გამგებელი ირაკლი ბოჭორიძე ესწრებოდნენ.

 ქალბატონებმა აცნობეს, რომ სოფელი ბეგლარის პოლიციიდან გაყვანას და მოკვლას აპირებდა. ამიტომ სთხოვეს, რომ ბეგლარი ციხეში გადაეყვანათ. პაპინაშვილმა უპასუხა, რომ ბეგლარი უკვე გადაიყვანეს თბილისში ბადრაგის თანხლებით და დახარჯული საწვავის საფასური 20 ლარი მოითხოვა, რაც მიიღო კიდეც ქალბატონებისგან. 

   30 ივნისიდან ბეგლარ ბეგლარაშვილი გამუდმებული ცემისა და წამების ქვეშ იმყოფებოდა. პოლიციის სამორიგეო ჟურნალში 5-ჯერ არის დაფიქსირებული სასწრაფო დახმარების გამოძახება ბეგლარის გონზე მოსაყვანად. ცემისაგან ნეკნები ჰქონდა დამტვრეული და მთელს ტანზე ერთთავად გაშავებული იყო.

 იმავე ღამეს პოლიციის შენობას მცირერიცხოვანი ბრბო მიადგა და ბეგლარის გადაცემა მოითხოვა, თუმცა პოლიციის უფროსმა მალევე გაისტუმრა უკან.

 4 ივლისს ,სოფლის საბჭოს შენობიდან უზარმაზარი ბრბო დაიძრა და გეზი ბეგლარის სახლისაკენ აიღეს, სადაც ბეგლარის ხანშიშესული დედა, მეუღლე და სამი მცირეწლოვანი ბავშვი ცხოვრობდა.  ბეგლარის ერთ-ერთმა მეზობელმა პრეტენზია გამოთქვა: -ეგ სახლი რომ დაწვათ, ჩემს ბაღში გადმოვა ცეცხლი და ვაშლის ხეები დამეწვებაო. ბრბომ მისი სიტყვა გაითვალისწინა. ბეგლარის სახლიდან ავეჯი და სხვა დანარჩენი საყოფაცხოვრებო ნივთები გამოიტანეს, ეზოს შუაგულში დაყარეს და ცეცხლი მოუკიდეს. ამის შემდეგ ბრბო ბეგლარის ძმის, სერგო ბეგლარაშვილის სახლს მიადგა. ხროვას ძირითადად მოზარდები შედგენდნენ და სათავეში ინგა აბრამიძის ბიძა, გოჩა აბრამიძე ედგა. (ჯგუფის ბავშვებით დაკომპლექტებას სერგო იმით ხსნის, რომ სოფლის გამგებელმა გივი ტურაშვილმა იცოდა, სერგოს რომ ავტომატური იარაღი ჰქონდა და ბავშვებს არ ესროდა. და თუ ესროდა, მისი გასახლების მეტი მიზეზი ექნებოდა) .

    სერგო ბეგლარაშვილი ოჯახთან ერთად ბრბოს გაერიდა და ხეხილის ბაღს შეაფარა თავი. სერგოს მეუღლე, ლია ბეგლარაშვილი და სამი ვაჟი ჰყავდა. უფროსი ლევანი სამხედრო სამსახურში იმყოფებოდა. შუათანა გიორგი ინგა აბრამიძის თანაკლასელი იყო. უმცროსი ვეფხია კი 10 წლისაც არ იქნებოდა.

    გოჩა აბრამიძემ დანარჩენებთან ერთად სახლს ცეცხლი მოუკიდა და წავიდნენ. ამ სურათს სერგო ბეგლარაშვილი ოჯახთან ერთად ბაღიდან უყურებდა. 

 ბრბო ცენტრალურ გზაზე გავიდა და გეზი კასპისაკენ აიღო. 

 მილიციის განყოფილებას ორასამდე კაცი, ქალი და ბავშვი მიადგა. ზოგი მანქანებში იყო თითქმის ძალად ჩატენილი. ვინც მანქანებში არ ჩაეტია, ერთი ავტობუსით მოვიდა. 

    პოლიციის უფროსი ლექსო ხაჩიძე განყოფილებაში არ იყო. ამ ხალხის მოსვლა და ხმაური მთელმა ქალაქმა გაიგო. ბეგლარის დასახმარებლად კასპის გვარდია მოვიდა. მათ ქალები აუმხედრდნენ და ეკითხებოდნენ, თქვენი შვილი რომ ეხმარა, რას იზამდითო. გვარდიელები უკან გაბრუნდნენ.

   ალბათ, ღამის ორი საათი იქნებოდა ბეგლარი რომ შენობიდან გამოიყვანეს. სამორიგეოში პირველები ბეჟან ყეინაშვილი და მაკა უხურგუნაშვილი შეიჭრნენ. შემდეგ სხვები მიჰყვნენ და ნაცემი და ნაწამები ბეგლარი ცემა-ლანძღვითა და ფურთხებით "ცაციას" (ედვარდ თაბუაშვილი) ავტობუსში აიყვანეს. ავტობუსი ისევ აქაფებული ხალხით გაივსო და დოესისაკენ დაიძრა. 

      დანგრეული ავტობუსი ძლივს მიჯანჯღარებდა კიდევ უფრო დანგრეულ გზაზე. დოესამდე 30 კილომეტრზე მეტი იყო და ამ ავტობუსით ამ გზის გავლას მინიმუმ საათ-ნახევარი სჭირდებოდა. გზა კი ისევ ბეგლარის ცემა-ფურთხებასა და ბეგლარის ტანზე ჩამქრალი სიგარეტების ფონზე მიიზლაზნებოდა. 

 ალბათ ,ნახევარი საათის შემდეგ ავტობუსი სოფელ მეტეხის აღმართზე შედგა და გაჩერდა. -გაფუჭდა.  "ცაცია" ავტობუსიდან ცამოვიდა და მის შეკეთებას ცდილობდა. ეს პროცესი კი საათზე მეტ ხანს  გაიწელა იმ იმედით, რომ იქნებ პოლიციიდან, გამგეობიდან, პროკურატურიდან ან ისევ გვარდიიდან ვინმე დასწეოდათ და ბეგლარი უკან, კასპში დაებრუნებინათ. ამ საათზე მეტმა კი ისევ ბეგლარის წარმოუდგენელ წამებაში გაიარა, მაგრამ "ცაციას"იმედს ახდენა არ ეწერა. გამგეობის, პროკურატურისა თუ პოლიციის თანამშრომლები და მაღალჩინოსნები კიდეც დაეწივნენ ავტობუსს, კიდეც გაასწრეს და დოესში, სამების ეკლესიის წინ, გამეგეობის ეზოში დაელოდნენ ბეგლარსაც და ბრბოსაც. 

 ბოლოსდაბოლოს, ბრბოც დაიძრა მეტეხიდან და "ცაციას" ავტობუსიც. გამგეობის ეზოში უამრავი ხალხი დახვდა "დელეგაციას", სოფლის გამგებელთან, პოლიციელებთან და გამომძიებლებთან ერთად. 

     ბეგლარი ისევ ცემა-ფურთხებით ჩამოათრიეს ავტობუსიდან, გამგეობის ეზოში შეათრიეს, ხელები და ფეხები ლითონის მავთულით შეუკრეს და ეზოში მდგარ ელექტროსადენის ლითონის ბოძზე მიაბეს.  თითქმის მთელს ტანზე შემოახვიეს მავთული. ლითონის რგოლები ყელში უჭერდა და სუნთქვას უხუთავდა უზომოდ განაწამებ კაცს. რეალურად კი სწორედ ამ მავთულის რგოლების "წყალობით-ღა“ იდგა ფეხზე ღონეგამოცლილი და ბრძოლისუნარისაგან დაცლილი კაცი.

 მოთავეები თითქოს გათენებამდე ცდილობდნენ ამ საქმის მოთავებას. მალე გამხმარი ფიჩხის კონები მოიტანეს და ბეგლარის ფეხებთან დაყარეს. მერე კი უთხრეს, სიკვდილის წინ ბოლო სურვილს აგისრულებთო. ბეგლარი რძალთან (ძმის ცოლთან) ითხოვდა დალაპარაკებას. ამბობდა, რძალთან დამალაპარაკეთ, ეს ყველაფერი მისი მოწყობილიაო, მაგრამ ამის გაკეთება არც ვინმეს უფიქრია და უცდია. ჩემთვის კი დღემდე გაურკვეველი რჩება ბოლომდე, რომელ რძალს გულისხმობდა. თუმცა იმ პერიოდის შემდგომ ხმებს თუ გავიხსენებ, ამბობდნენ რძალი ინტიმურ ურთიერთობას ცდილობდა ბეგლართან. ბეგლარმა კი უარი თქვა და ამის გამო რძალმა "გაუჩალიჩა"-ო. არც ის ვიცი ,რომელ რძალზე იყო ეს ლაპარაკი.  როგორც სერგო ბეგლარიშვილი ამბობს, მესამე ძმასთან, მალხაზ ბეგლარაშვილთან და მის ცოლთან მიწის ფართობის გამო ჰქონდათ დავა. ამის გამო აქტიურობდა ის რძალი ბეგლარის დაწვის დროსო. -მაშ რატომ იმას არ დაუწვეს სახლი? კითხვას სვამს სერგო. -რატომ დაწვეს ჩემი და რატომ არა მისი?.. (ლოგიკური კითხვაა)  ლია ბეგლარიშვილიც ამბობს, რომ მისი ოჯახის უბედურება სწორედ "იმ" რძლის ბრალია, თუმცა ამ ამბების ერთ-ერთი დამსწრის თქმით, ბეგლარი სწორედ ლია ბეგლარიშვილს გულისხმობდაო.

 მოსახლეობამ საკუთარი შვილები, ბავშვები გამოიყვანა სახლიდან, დედები შვილებს მოარბენინებდნენ ხელჩაკიდებულს, ბებიები  - შვილიშვილებს. ინკვიზიციური ბოძის გარშემო შემოჯარულ ხალხის წინა რიგებში დააყენეს და ეს ყველაფერი საკუთარი თვალით აცქერინეს. 

     ბეგლარს ბენზინი დაასხეს თავზე. ავისმომასწავლებელმა სუნმა და სისველემ გაჟღინთა ბეგლარის სხეული და ტანისამოსი. ინგა აბრამიძის ბიძამ გოჩა აბრამიძემ და ტარიელ ხორბალაძემ ასანთებს გაჰკრეს და ფიჩხს მოუკიდეს. ერთ-ერთი ვერსიით ამ დროს გელა ბარჯაძემ სანთებელა აანთო და ბეგლარს ბენზინიან ყურზე მოუკიდა.

 ამ დროისათვის ბეგლარის დედა, მეუღლე და შვილები მამისეულ სოფელში, ხოვლეში იყვნენ გახიზნულები და წარმოდგენა არ ჰქონდათ ,რა ჯოჯოხეთი ტრიალებდა ბეგლარის თავზე. იგი თბილისში, ციხეში ეგულებოდათ და რამდენადაც შესაძლებელი იყო, მშვიდად იყვნენ. ბეგლარის სოფელში მოყვანისა და დაწვის შესახებ არც მისმა ძმამ სერგომ იცოდა რამე. ის ოჯახთან ერთად იდგა საკუთარ ბაღში და შესცქეროდა როგორ იფერფლებოდა მისი სახლი.

    ბეგლარის გვამი გამთენიისას კასპის პროზექტურაში გადაიყვანეს. მეორე დილით ბეგლარის ბიძაშვილი ავთო ბეგლარაშვილი ცენტრალურ გზაზე იდგა. შემთხვევით გელა ბარჯაძემ და ნოდარ კოდანოვმა ჩამოიარეს. შენც მისი სისხლის ხარო და ხელით, ფეხით და ქვით ძვლების დალეწვამდე და გონების დაკარგვამდე სცემეს. როგორც ავთოს მეუღლე დარეჯან სხირტლაძე ამბობს, მისი მეუღლე შემდეგ სწორედ ამ ტრავმების შედეგად გარდაიცვალა. 

     7 ივლისს ,კასპში, სერგო ბეგლარაშვილი და მურაზ წერუაშვილი ჩავიდნენ. ბეგლარის დანახშირებული გვამი მორგის იატაკზე ეგდო და ბუზები ეხვეოდნენ. სერგომ და მურაზიმ მიმოფანტული ფერფლი ხელით მოაგროვეს და ტომარაში ჩაყარეს ბეგლარის ცხედართან ერთად. ხელ-ფეხიდან მავთული გაჭირვებით მოხსნეს. ყელიდან კი მისი მოხსნა შეუძლებელი აღმოჩნდა. ბეგლარის დანახშირებულ მკერდზე კი ისევ ბრწყინავდა პატარა ოქროს ჯვარი. 

    ცხედარს დოესში არ დაამარხვინებდნენ. ამიტომ მისი დამარხვა ხოვლეში გადაწყვიტეს. მეტეხის აღმართზე, ზუსტად იქ, სადაც სამი დღის უკან "ცაციას" ავტობუსი "გაფუჭდა", მცირე პროცესიას, რომელშიც მხოლოდ ბეგლარის ძმა სერგო, დედა თამარ მეგლარაშვილი, რძალი ლია ბეგლარაშვილი და მურაზ წერუაშვილი შეადგენდნენ, ხოვლედან მიმავალი ბეგლარის მეუღლე შემოხვდათ. ლელამ თქვა, რომ ხოვლეში დამარხვის უფლებას არ აძლევდნენ, რადგან დოესის გამგებელი გივი ტურაშვილი ოთხ შეიარაღებულ პირთან ერთად ხოვლელებს და მესაფლავეებს დაემუქრა, თუ საფლავს გაუთხრით, სოფელი სოფელს დაეჯახება და კონფლიქტი ორ სოფელს შორის გაგრძელდებაო. ამ დროს კასპის პოლიციიდანაც წამოეწივნენ და იმ მიზეზით, რომ ექსპერტიზა ჯერ არ ჩაგვიტარებიაო, ცხედარი უკან, მორგში მიაბრუნეს. 

   სერგომ პოლიციელ (საი-ს უფროსს) ვალიკო იაშვილს სთხოვა დახმარება. მანქანა მაშოვნინე, რომ ხოვლედან სასახლე ჩამოვიტანო და ცხედარი ჩავასვენოო. ვალიკო იაშვილმა იქვე მდგომ სატვირთო მანქანის მძღოლს დაავალა სერგოს დახმარებოდა და სერგოს რჩევაც მისცა, ცხედარი კასპის უპატრონოთა სასაფლაოზე დაემარხათ, რომ საფლავის წაბილწვა აეცდინათ თავიდან. ასეც გადაწყდა. სადღაც, მივარდნილ ხევში რამოდენიმე უპატრონო საფლავი ჩანდა და მათ შორის ბეგლარის განაწამები და დანახშირებული სხეული მიწას მიაბარეს.